چه انتظار عجیبی!

ای کاش همه می دانستند دنیایی که در آن حجت خدا نباشد جهنمی بیش نیست.

جهنمی که اگر نیک بنگری زبانه های آتش آن را خواهی دید.

آری ای دوست ! تا زمانی که بهشت ظهور نکرده است من و تو مقیم جهنمیم...

 عاقبت یک روزمغرب محو مشرق می شود

عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود

شرط می بندم زمانی که نه دور است و نه دیر

مهربانی حاکم کل مناطق می شود

مهدی جان !

اگر ما را به خیمه گاهت راهی نیست ، حرفی نیست ...  ، تنها پیراهنت را که  با عطر وجودت در آمیخته است .  بر صورتمان افکنند ،  باشد تا بیناییمان را به دست آوریم ، و به مسرت درآییم ، و در امن و امانت پناه گیریم.

تو بین منتظران هم ،عزیز من چه غریبی!

عجیبتر که چه آسان، نبودنت شده عادت!

چه کودکانه سپردم دل به قصه قسمت!

چه بی خیال نشستیم، نه کوششی ،نه وفایی ،

فقط نشسته و گفتیم:

                           "" خدا کند که بیایی!""